انتخاب رییس مجلس و اعضای هیئت رییسه طی روزهای اخیر تحلیل ها و واکنش های متفاوتی را در پی داشت.
در حالیکه اصلاح طلبان از مدتها قبل از انتخابات، بر تعامل با عناصر معتدل جریان اصولگرا تاکید می کردند، اینک بخشی از جریان اصولگرا که اساسا در شرایط پیش از انتخابات میانه خوبی با لاریجانی و معتدلین فراکسیون رهروان نداشتند، ادعاهای عجیبی را در حمایت از لاریجانی و مغلوب شدن لیست امید مطرح می کنند که جای شگفتی دارد.
وجوه اشتراک لاریجانی با جریان دولت و لیست امید بر هیچکس پوشیده نیست و فعالان سیاسی به خوبی به یاد دارند که در ماهها قبل از انتخابات اسفند 94، لاریجانی در هیچیک از جلسات انتخاباتی اصولگرایان حضور نمی یافت و در نهایت نیز اصولگرایان حاضر نشدند وی را در لیست انتخاباتی خود قرار دهند. با این حال اصلاح طلبان با اعلام حمایت از لاریجانی تمایل خود را به قرار دادن نام او در لیست امید اعلام کردند.
اکنون اصولگرایان تندرو و به خصوص پایداری ها مدعی هستند که ریاست لاریجانی بر مجلس ، پیروزی جریان اصولگرا و شکست اصلاح طلبان و لیست امید بوده است . اصولگرایان و به خصوص جریان پایداری به خوبی به یاد دارند که در مجلس نهم، لاریجانی با وجود جو سازی های بسیار، تلاش موثری برای تصویب برجام صورت داد که با پرخاش و واکنش جریان تندرو روبرو شد. این در حالی است که عناصر وابسته به این جریان همواره و از هر فرصتی برای برهم زدن جلسات سخنرانی لاریجانی استفاده کرده و بد اخلاقی های زیادی نسبت به وی مرتکب شدند ، این موارد به خوبی نشان می دهد که بین گفتار و اعلام مواضع پایداری ها و عملکرد آنها تا چه حد تناقض وجود دارد.
از طرفی توجه به این نکته نیز ضروری است که نزدیک ترین یاران لاریجانی در فراکسیون رهروان یعنی کاظم جلالی و بهروز نعمتی با قرار گرفتن در لیست امید از حوزه تهران به مجلس راه یافتند و علی لاریجانی نیز با حمایت همین لیست از قم راهی مجلس شد که همه این تحولات گویای آن است که لیست امید پیش از انتخابات، با این افراد در تعامل بوده و قرار گرفتن نام آنها در این لیست نقش مهمی در راهیابی آنها به مجلس دهم داشته است.
گرچه رای بالای عارف در تهران، مطالبات برای ریاست او در پارلمان را افزایش داد ،اما بی تردید کاندیداتوری او برای ریاست مجلس نیز پاسخی به همین مطالبه بحق و به عبارتی امری اجتناب ناپذیر به نظر می رسید. از سوی دیگر بررسی ها نشان می دهد ریاست لاریجانی در مجلس به نوعی می تواند به نفع جریان اصلاح طلب و معتدل ها باشد، به این معنی که با عدم ریاست عارف ، طبعا از میزان و حجم حمله به اصلاح طلبان نیز کاسته خواهد شد و در نتیجه این امر می تواند توفیق جریان اصلاح – اعتدال را در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده را به همراه داشته باشد.
در این میان، سو استفاده اصولگرایان و پایداری ها در پیشقدم شدن برای تبریک به لاریجانی بی شک موج سواری سیاسی و اقدامی در راستای مغلوب نشان دادن لیست امید بود . این در حالی است که نزدیکی لاریجانی و یارانش به جریان امید و به همان اندازه دوری و اختلاف پایداری ها و بخشی از اصولگرایان از جریان لاریجانی تقریبا بر کسی پوشیده نیست، در نتیجه مانور های سیاسی پس از ریاست لاریجانی از سوی طیف مذکور را می توان تقلا برای مصادره به مطلوب کردن تحولات اخیر در پارلمان دانست.
در هر صورت ریاست لاریجانی در مجلس دهم همراه با نایب ریسی دو عضو لیست امید یعنی مطهری و پزشکیان پیروزی ارزشمندی برای اصلاح طلبان و جریان اعتدال خواهد بود گرچه اصولگرایان تندرو و پایداری ها تلاش دارند با ژست پیروزمندانه این موضوع را به نفع خود تعبیر کنند، اما روند رخدادها در آینده و تقابل احتمالی آنها با جریان های معتدل در مجلس نشان خواهد داد که آنها تا چه حد در اخلاق و سیاست به مواضع غیرصادقانه و ناشفاف پایبند هستند.
