عربستان كه در عرصه تحولات يمن و سوريه قافيه را باخته است دچار هذيان‌گويي شده و از گزينه نظامي و حمله زميني به سوريه سخن به ميان مي‌آورد. جالب توجه آن كه اشتون كارتر وزير دفاع آمريكا نيز رسما از طرح عربستان استقبال كرده است.
محمد سالاری: صحنه بين‌الملل اين روزها شاهد اخبار و گزارش‌هاي قابل تاملي در حوزه خاورميانه با محوريت سوريه است. عربستان كه در عرصه تحولات يمن و سوريه قافيه را باخته است دچار هذيان‌گويي شده و از گزينه نظامي و حمله زميني به سوريه سخن به ميان مي‌آورد. جالب توجه آن كه اشتون كارتر وزير دفاع آمريكا نيز رسما از طرح عربستان استقبال كرده است. حال اين سوال مطرح مي‌شود كه چرا عربستان در مقطع كنوني اين ادعا را مطرح كرده و آيا توان اجراي چنين سناريويي را دارد يا خير؟ بسياري از ناظران سياسي بر اين عقيده‌اند كه در وهله اول عربستان مي‌كوشد تا روحيه شكست خورده تروريست‌ها كه اين روزها با دستاوردهاي عظيم ارتش سوريه در مناطق مختلف اين كشور از جمله حلب و درعا و لاذقيه متزلزل شده است را تقويت كند و براي مقابله با ارتش سوريه تحركي تبليغاتي داشته باشد و روحيه‌اي مضاعف براي آنها فراهم آورد و مانع از فرار تروريست‌ها از پيش روي ارتش سوريه شود. از سوي ديگر برخلاف پيش بيني‌ها و سرمايه‌گذاري‌هاي دشمنان اسد پروژه آشوب در سوريه به نتايج دلخواه سعودي‌ها منجر نشده است.
نبايد فراموش كرد كه عربستان سعودي كه مدعي آمادگي براي حمله زميني به سوريه است، اكنون بيش از هر زمان ديگري در باتلاق يمن كه خود آن را ايجاد كرد، گرفتار شده است و با گذشت 10 ماه از تجاوزات و جناياتش در يمن هنوز نتوانسته است به اهداف خود برسد و از اين رو به‌شدت مورد انتقاد نهادهاي حقوق بشري بين‌المللي و افكار داخلي خود قرار دارد و تلاش مي‌كند تا به اين ترتيب افكار عمومي را از جنايات خود منحرف كند. اما صرف نظر از دلايل عربستان اين حمله به هيچ عنوان عملي نخواهد شد و تنها به نظر مي‌رسد كه عربستان براي پنهان‌سازي شكست خود و برخي از اهداف حاشيه‌اي لاف مي‌زند و توهم ماجراجويي در سر مي‌پروراند. برآوردهاي واقعي از قدرت نظامي عربستان وهمپیمانان منطقه‌ای‌اش حاكي از اين واقعيت است كه آنها در صورت حضور نظامي در صحنه جنگ سوريه با ناكامي بزرگي روبه‌رو خواهند شد، البته رياض و آنكارا اعلام كرده‌اند كه به تنهايي وارد سوريه نخواهد شد منظور آنان اين است كه بايد توافق آمريكا و ناتو را براي حمله به سوريه كسب كنند. اين درحالي است كه ناتو در شرايط كنوني هيچ تمايلي به گسترش دامنه درگيري‌ها در سوريه و دخالت نظامي در اين كشور ندارد. بنابراين، اين ادعاي عربستان بيشتر به يك بلوف سياسي شبيه است. وقتي عربستان سعودي براي نبرد زميني با يمني‌ها، نيروهايي را از اقصي نقاط جهان اجير مي‌كند و نبردي را با وجود ابهام و فقدان چشم‌انداز مناسب دنبال مي‌كند و وقتي رژيم آل سعود امنيت داخلي خود را با ماموريت چند تيم از كشورهاي ديگر انجام مي‌دهد، آيا ظرفيتي براي قدرت نظامي آل سعود باقي مي‌ماند كه به صحنه سهمگيني مانند سوريه نيرو اعزام كند؟ عربستان در بعد داخلي، بيش از هر زمان ديگري در تاريخ آل سعود با ضعف حاكمان سالخورده، بحران مشروعيت و احتمال شورش‌هاي خارج از كنترل بويژه در ميان شيعيان شرق عربستان روبه رو است. در بعد منطقه‌اي نيز، عربستان نظاره‌گر فروپاشي حصارهاي امنيتي نزديك به مرزهاي خود است در نهايت ديگر هيچ يك از مجامع و محافل بين‌المللي از اين حمله نظامي به سوريه حمايت نكرده و تنها آمريكا و ائتلاف موسوم به ضد تروريست به‌طور تلويحي حمايت خود را از اين امر اعلام كرده‌اند بنابراين عربستان در اين حمله با عدم مشروعيت بين‌المللي هم روبه‌روست؛ بويژه كه دولت سوريه و جبهه مقاومت به آنها هشدار داده‌اند در صورت انجام هرگونه تحرك نظامي در داخل خاك سوريه با عواقب مرگباري روبه‌رو خواهند بود.
