مخالفان اهدای داوطلبانه اعضای بدن توسط محکومان به اعدام می گویند ممکن است این مصوبه به شکل گیری بازاری برای خرید و فروش اعضای بدن محکومان به اعدام منجر شود. موافقان نیز بر این باور هستند که اساساً هیچ اجباری برای اهدای عضو وجود ندارد. همان طور که همه شهروندان می توانند اهدای عضو داشته باشند، محکومان به اعدام نیز می توانند.
چند روزی است که در فضای رسانه ای و شبکه های اجتماعی خبری پیچیده است مبنی بر این که قرار است بعد از این اعضای بدن محکومان به اعدام به بیماران نیازمند اهدای عضو پیوند زده شود!
حتی برخی رسانه های خارجی نیز عجولانه تیتر زدند که قوه قضائیه، تجارت اعضای بدن محکومان به اعدام را قانونی کرده است!
در این باره چند نکته زیر قابل توجه است:
اهدای داوطلبانه اعضای بدن توسط محکومان به اعدام؛ طرحی که هنوز روی کاغذ است / نظر شما چیست؟
1 – اصل خبر دروغ است. قرار نیست هر کسی که اعدام می شود، اعضای قابل پیوند بدنش را در بیاورند و به بیماران پیوند بزنند.
2 – پس ماجرا چیست؟
پاسخ خیلی ساده است: در “آیین‌نامه اجرای احکام حدود، سلب حیات، قطع عضو، قصاص، شلاق و تبعید” آمده است که محکوم به مرگ می تواند با شرایطی اعضای بدنش را اهدا کند..
متن ماده مربوط را بخوانید: «چنانچه محکوم داوطلب اهدای عضو پیش یا پس از اجرای مجازات اعدام باشد و مانع پزشکی برای اهدای عضو موجود نباشد، قاضی اجرای احکام کیفری طبق دستورالعملی اقدام می نماید که ظرف ۳ ماه از تاریخ تصویب این آیین نامه توسط معاونت حقوقی قوه قضاییه با همکاری وزارت دادگستری و سازمان پزشکی قانونی کشور تهیه شده و به تصویب رئیس قوه قضاییه می رسد.»
نکته اینجاست که طبق اعلام سخنگوی قوه قضائیه تا کنون دستورالعملی درباره این آیین نامه تصویب نشده است و لذا این ماده فقط روی کاغذ وجود دارد و عملی نشده است و تا تصویب دستورالعمل نیز اساساً قابلیت اجرا ندارد.
3 – درباره این که آیا محکومان به اعدام می توانند اعضای بدن شان را اهدا کنند دو نظر وجود دارد:
الف) برخی به شدت مخالف آن هستند و این اقدام را غیراخلاقی می دانند. آنها می گویند ممکن است این مصوبه به شکل گیری بازاری برای خرید و فروش اعضای بدن محکومان به اعدام منجر شود. همچنین برای این که اعضای بدن اعدامی ها قابلیت استفاده و پیوند را داشته باشد، باید درباره نحوه اعدام نیز تغییراتی داده شود.
ب) موافقان این طرح می گویند:
– اساساً هیچ اجباری برای اهدای عضو وجود ندارد. همان طور که همه شهروندان می توانند اهدای عضو داشته باشند، محکومان به اعدام نیز می توانند.
طبق کدام قانون می توان فردی را از اهدای عضو منع کرد؟
– هر سال 3000 بیمار در ایران به خاطر عدم اهدای عضو فوت می کنند. چه اشکالی دارد افرادی که محکوم به اعدام هستند و می دانند تا چند روز دیگر اعضای بدن شان زیر خاک خواهد پوسید، اهدای عضو کنند تا افرادی نجات یابند. کدام بهتر است؟ زیر خاک رفتن اعضای قابل اهدا و مرگ بیماران یا اهدای عضو؟
– کسانی که نگران شکل گیری تجارت اعضای بدن هستند پاسخ دهند مگر همین الان بازار خرید و فروش اعضای بدن وجود ندارد؟ اتفاقاً با افزایش اهداء عضو، آن هم زیر نظر قوه قضائیه، این سوادگری تضعیف می شود.
– اگر تصویب اهداء داوطلبانه اعضای بدن باعث تغییر در شکل اعدام شود که چه بهتر؟ چرا که هم اکنون اعدام ها با طناب دار انجام می شود که بسیار دردناک است. اگر محکومان با تزریق یک آمپول بیهوش شوند و سپس فوت کنند، درد بسیار کمتری می کشند تا این که دقایقی را از یک طناب آویزان باشند و دست و پا بزنند و خفه شوند.
موافقان طرح می گویند بهتر است احساس بدی که نسبت به اعدام داریم را به این موضوع تسری ندهیم و با توجه به هزاران بیماری که به دلیل نرسیدن عضو فوت می کنند، عاقلانه به موضوع بنگریم و به محکومان اجازه دهیم اگر منع پزشکی نبود و خودشان خواستند با طور کاملاً داوطلبانه با اهداء اعضای بدن شان به بیماران موافقت کنند و اگر هم نخواستند که هیچ.
نظر شما چیست؟ لطفا زیر همین خبر بنویسید تا منتشر شود.
