بررسی شواهد نشان می‌دهد که تروریست‌ها از مدت‌ها قبل در حال برنامه‌ریزی برای اقدام خود بوده‌اند. انتخاب محل حمله از جهات مختلف قابل‌تأمل است. منطقه مسکونی آبسرد ییلاقی است که بیشتر، آخر هفته‌ها شلوغ می‌شود و معمولا طول هفته خلوت‌تر است. پر رفت‌وآمد شدن جاده‌های منتهی به محل حادثه از جمله عواملی است که به عاملین ترور کمک کرده کمتر قابل شناسایی باشند. جاده اصلی که به این منطقه وارد می‌شود؛ از جاده تهران به فیروزکوه جدا می‌شود که در ورودی و خروجی آن با چند دوربین عمومی پلیس تحت کنترل است.
براساس اطلاعات مرکز راهداری ایران یک دوربین در ۶۸ کیلومتری تهران پس از آبسرد به سمت فیروزکوه قرار دارد و یک دوربین هم در ۳۷ کیلومتری تهران قبل از آبسرد و قبل از گیلاوند نصب شده است. آبسرد از جاده فیروزکوه سه ورودی دارد که هر سه مورد هم بین این دو دوربین قرار گرفته‌اند. بر این اساس احتمالا تروریست‌ها حداقل در مدتی که در حال برنامه‌ریزی برای این ترور بوده‌اند، دست‌کم یک یا حتی چندین‌بار از جلوی لنز این دوربین‌ها عبور کرده‌اند و البته حتما به این حواس‌شان بوده چطور از دید آن بگریزند.
غیر از این، آبسرد یک ورودی دیگر هم از سمت جاده تهران-گرمسار- از شهر ایوانکی دارد که دوربین‌های کنترلی آن یکی در پاکدشت و یکی هم در گرمسار قرار دارد. تشخیص اینکه تروریست‌ها از کدام جاده وارد آبسرد شده و کمین کرده‌اند، سخت است ولی احتمالا از همان مسیری که وارد شده و در آبسرد کمین زده‌اند، خارج نشده‌اند و به احتمال زیاد، پس از اتمام عملیات، از مسیر دیگری خارج شده‌اند و با فرض اینکه تعدادشان زیاد بوده، بعید نیست با تغییر وسیله نقلیه‌شان، از خودرو یا خودروهایی استفاده کرده‌اند که از روزها قبل، به این منظور و در مکان مناسب تدارک دیده بودند.
حال اگر در این مسیرها، از دوربین‌های پیشرفته کنترل جاده‌ای -که پلاک تمامی خودروها را در بازه بلندمدت ثبت می‌کنند- استفاده شده باشد، احتمالا ردگیری آنان نباید چندان سخت باشد. هرچند احتمالا برای گریز از محل حادثه، آن‌هم با سرعت بالا، برنامه‌ریزی قبلی داشته‌اند.
اما تصاویر محل حادثه جزییات بیشتری را عیان می‌کند. منابع خبری گزارش داده‌اند که در جریان این ترور، یک دستگاه خودروی نیسان با محموله‌ای از الوار چوب منفجر شده است و احتمالا تروریست‌ها برای انفجار این خودرو، از چیزی در حدود چهار پوند مواد منفجره استفاده کرده‌اند. البته چنین انفجاری، چندان به عملیات از پیش طراحی‌شده و کارگاهی نیاز نیست و به نظر می‌رسد انفجار را برای متوقف کردن خودروی سوژه استفاده کرده‌اند.
شواهد نشان می‌دهد احتمالا خودروی نیسان منفجرشده فاصله زیادی با خودروی شهید فخری‌زاده داشته است، چراکه تصاویر منتشر شده از خودروی شهید فخری‌زاده معلوم می‌کند بدنه خودرو سالم است و آسیبی از انفجار به خودرو وارد نشده است. بررسی تصاویر خودروی شهید فخری‌زاده اطلاعات بیشتری هم به دست می‌دهد. تصویری که از قسمت عقبی این خودرو در دسترس است، نشان می‌دهد گلوله‌ها از روبه‌رو شلیک شده و از قسمت انتهایی خودرو و از شیشه مثلثی قسمت سرنشین عقب خارج شده است. اثر ۵، ۶ گلوله بر شیشه جلوی خودرو باقی است و بنابراین می‌توان گفت که شاید کمتر از ۱۰ گلوله شلیک شده است.
اثرات گلوله بر قسمت شیشه جلو و انتهایی خودرو و نحوه ورود و خروج گلوله‌ها هم گواه بر این است که کالیبر اسلحه چندان بزرگ نبوده و شاید بتوان گفت که تروریست‌ها از اسحله یا اسلحه‌هایی با کالیبر ۹ میلی‌متری مانند «یوزی» استفاده کرده‌اند برد مفید اسلحه‌ای مانند یوزی حداکثر ۲۰۰ متر است و درنتیجه می‌توان گفت فاصله تروریست‌ها با خودروی شهید فخری‌زاده کمتر از ۲۰۰ متر بوده و از آنجا که به احتمال بسیار زیاد شیشه‌های خودرو دودی بوده، زاویه شلیک از جلو انتخاب شده تا راحت‌تر بتوانند سوژه را مورد هدف قرار دهند.
در منابع مختلف این نکته ذکر شده که یک یا دو نفر از محافظان شهید فخری‌زاده مجروح و شهید شده‌اند. احتمالا یکی از این دو، راننده و دیگری در صندلی شاگرد نشسته بوده‌اند. درباره تعداد تروریست‌ها گمانه‌زنی‌های مختلفی وجود دارد و برخی منابع از یک تیم ۶ نفره گفته و بعضی درباره گروهی ۱۲ نفره گمانه‌زنی کرده‌اند. تاکنون اما تنها مشخص شده که آنها از یک خودروی شاسی‌بلند اسپرت استفاده کرده‌اند.
بر این اساس می‌توان گفت که اگر تیمی ۱۲ نفره پشت این عملیات تروریستی بوده‌اند، شاید تعدادی به‌منظور پشتیبانی، در همان حوالی کمین زده بوده و بعید است به طور مستقیم در صحنه حاضر بوده‌اند، چراکه در آن صورت باید از ۲ خودرو استفاده می‌کردند. با این حساب، می‌توان گفت که عدد ۶ برای تعداد تروریست‌ها دقیق‌تر باشد، چراکه خودروهای شاسی‌بلند هم گنجایش بیش از این تعداد فرد مسلح را ندارند.
