واکاوی حضور زنان ایرانی و مسلمان با پوشش اسلامی در رقابت های ورزشی، حکایت از قدرت فراگیر ورزش در همگرایی فرهنگ های مختلف دارد؛ همگرایی که می رود تا پایانی بر یک جانبه گرایی در تصمیمات جهانی تلقی شود.
به گزارش ایرنا، خبر اعزام زنان وزنه بردار ایران در تورنمنت های گزینشی المپیک 2020 هر چند شاید در نگاه اول چند اعزام و وزنه زدن در یک رقابت باشد اما این اعزام و تاریخ سازی زنان ایران برای حضور در گزینشی المپیک می تواند سرآغاز یک دوران ویژه در تاریخ ورزش های قدرتی این قشر به شمار می رود.
البته برای شروع چنین تاریخ سازی هایی در چهار دهه گذشته زنان ایرانی در عرصه زور آزمایی باید با چند حریف ورزشی و غیر ورزشی دست به گریبان می شدند؛ حریفانی که برخی از آنان از دل فرهنگ سنتی جامعه ایرانی برخاستند و شماری از آنان نیز نتیجه تحمل نگاه غربی و برخی از جوامع به زن و تبلیغاتی شدن پوشش های خاص آنان از رسانه های گروهی است.
اما راهیبابی به رقابت های ملی و جهانی با حفظ حجاب اسلامی برای زنان ایران کار راحتی نبود بلکه مشقت های فراوانی داشت. این سختی ها ناشی از وارداتی بودن رشته های ورزشی و تعریف دیگر فرهنگ ها از نوع پوشش و قوانین این بازی ها بود.
سخت ترین کار دختران ایرانی در این زمینه نخست عبور از نگاه سنتی و در ادامه حضور با پوشش اسلامی در رقابت های بین المللی بود. ورزشکاران و مسوولان کشورهایی اسلامی در این زمینه باید نگاه یک سویه و حاکم دیگر کشورها بر رقابت ها بین المللی را تبدیل به یک نگاه چند جانبه گرا به فرهنگ در ورزش می کردند. در این شرایط پافشاری ایران و برخی از کشورهای مسلمان بر پوشش اسلامی در میادین ورزش در نهایت منجر به عقب نشینی از برخی قوانین یک جانبه جهانی در ورزش شد. لذا غلبه ورزش بر برخی یک سویه نگری ها موجب شد تا نگاه تبلیغاتی به زن ورزشکار و پوشش وی در سطح جهان دگرگون شود.
حضور گسترده زنان ورزشکار مسلمان و افتخار آفرینی آنان در سطح جهانی و المپیک زمینه را برای پذیرش این واقعیت فراهم کرد که دوران یک جانبه گرایی در تصمیم گیری ها و محوریت قرار دادن فرهنگ غربی در تصمیم گیری های ورزشی به پایان رسیده است بلکه با ورود پوش اسلامی در مسابقات در آغاز دورانی هستیم که دیپلماسی میدان های ورزشی قدرت غلبه بر تصمیمات کلان جهانی را دارند.
البته قدرت ورزش برای عبور از برخی پیش زمینه های ذهنی و قوانین نانوشته تنها به تصمیمات جهانی یا قوانین مدون فدراسیون ها منتتهی نمی شود بلکه در داخل نیز افتخار آفرینی زنان در آوردگاه های جهانی و المپیک، موجب شد تا تفکر سنتی و برخی از پیش زمینه های فکری در زمینه زنان تسلیم اراده آهنین این قشر شود. البته غلبه ورزش زنان بر تفکر این قشر، به معنای گذر از قوانین شرعی و عرفی حاکم بر ایران نیست بلکه آنچه زن ایرانی در گذر از جوامع سنتی به آن دست یافت اثبات توانایی و ظرفیت هایی بود که در برخی از مواقع تحت تاثیر نگاه سنتی به زن، در حاشیه قرار گرفت.
زنان ایرانی در چهار دهه گذشته با گذر از این موانع سنتی با حفظ حجاب اسلامی و کرامت انسانی زن، در میادین بین المللی حاضر شدند و افتخارات بی شماری کسب کردند افتخاراتی که در نهایت به مدال برنز رقابت های المپیک و تاریخ سازی «کیمیا علیزاده» در سال 2016 ختم شد.
البته این افتخار آفرینی ها به تنهایی کسب نشد بلکه بزرگان نظام و مسوولان به صورت مستمر از افتخار آفرینی زنان ایران در رقابت های جهانی حمایت می کردند.
نمونه بارز این حمایت بیانات مقام معظم رهبری در دیدار با جمعی از مدال آوران بازی‌های آسیایی 2018 بود که خطاب به بانوان محجبه ورزشکار فرمودند: «ارزش کار شما قابل محاسبه نیست! شماها در میدان مبارزات ورزشی امسال و در گذشته هم همین‌جور بوده هویت ایرانی و اسلامی خودتان را به معنای واقعی کلمه نشان دادید؛ شخصیت اسلامی و ایرانی، هم در کارهای شما مردها، هم در کارهای این خانم‌ها نشان داده شد.»
پذیرش خواسته های زنان ایرانی در عرصه های بین المللی و افتخار آفرینی آنان در تورنمنت های معتبر نشان دارد که ورزش به ابزاری قدرتمند در دست دختران ایرانی تبدیل شده و آنان با این ابزار ثابت کردند که ورزش کنشی در تضاد با فرهنگ و سنت ها نیست بلکه در برخی از مواقع به عنوان یک فرایند عمل خواهد کرد که خود موجب گردهم آمدن فرهنگ و سنت های متعارض در یک مکان خاص و تبادل آنها می شود.
