در پایان دومین روز مذاکرات ویتنام، هم برنامه ناهار مشترک دو رهبر لغو شد و هم برنامه احتمالی امضای یک توافقنامه خلع سلاح هسته ای.
رهبران آمریکا و کره شمالی در پایان دومین روز از مذاکرات دوجانبه خود در شهر هانوی ویتنام، نتوانستند به توافقی درباره راههای عملی خلع سلاح هستهای کره شمالی برسند.
به گزارش همبستگی، دومین روز مذاکرات “دونالد ترامپ” و “کیم جونگ اون” بدون نتیجه مشخص و زودتر از موعد پایان یافت و دو طرف با لغو برنامه ناهار مشترک و بدون حضور در نشست خبری مشترک و یا برنامه امضای متن توافقنامه، زودتر از موعد به گفتگوها خاتمه دادند.
گفتگوی رهبران آمریکا و کره شمالی در دومین و واپسین روز مذاکرات بی نتیجه ویتنام/ عکس: خبرگزاری فرانسه
پایان بدون نتیجه نشست 2 روزه ترامپ- کیم در هانوی ویتنام
برنامه ناهار مشترک دو رهبرلغو شد و از مراسم امضای توافق هم خبری نشد. ترامپ در توجیه این وضعیت در نشست خبری خود اعلام کرد:” به این نظر رسیدیم که فعلا امضای توافقنامه با کره شمالی خوب نیست.”
او گفت:” میتوانستم توافق را امضا کنم اما امضای یک توافق خوب مهمتر از سریع امضا کردن است.”
او در عین حال دو روز مذاکرات را دو روز بسیار سازنده خواند و امضای یک توافقنامه جامع و خوب را به هفتهها و ماههای آتی موکول کرد. ترامپ به خبرنگاران گفت رهبر کره شمالی به او قول داده طی هفته های آتی آزمایش های موشکی و هسته ای نداشته باشد. او در عین حال گزینه افزایش تحریم علیه کره شمالی را رد کرد و گفت هم اکنون نیز تحریم های سنگینی علیه کره شمالی وجود دارد.
“مایک پمپئو” وزیر امور خارجه آمریکا هم که در کنار ترامپ در نشسست خبری حضور داشت، از روند سازنده مذاکرات خبر داد و افزود به مذاکرات هفتههای آتی بین دو کشور خوشبین است.
این دومین دور از مذاکرات دوجانبه دو رهبر بر سر خلع سلاح هستهای کره شمالی بود. مسالهای که به نظر میرسد با وجود تحریمهای شدید ایالات متحده آمریکا و اصرار واشنگتن به ادامه تحریمها تا زمان خلع سلاح کامل کره شمالی، مذاکرات را پیچیده کرده است.
مقامات کره شمالی خواستار لغو تحریمها هستند و آمریکا اصرار دارد تحریمها تا زمان اطمینان واشنگتن از خلع سلاح هستهای کره شمالی، پابرجا بماند.
از زمان پایان نخستین دور مذاکرات ترامپ – کیم در سنگاپور بیش از 8 ماه میگذرد و پایان بدون نتیجه مذاکرات ویتنام بدون امضای یک متن توافق شده نشان از سختیهای روند مذاکرات و عدم اطمینان و اعتماد بین دو هیات مذاکره کننده است.