حذف بخشی از نرده‌های میان مسئولان و مردم در مصلای تهران که البته اقدامی مناسب ولی ناکافی و دیرهنگام بود و بیش از حد هم مورد توجه رسانه ملی قرار گرفت تا جایی که بزرگنمایی صورت گرفته تا مرز لوث کردن اصل موضوع پیش رفت، واکنش‌های متفاوتی را در جامعه در پی داشت، اما نکته مهمی که از بازخوردهای این اقدام باید مورد توجه قرار گیرد، بروز یک همگرایی اعتراضی نسبت به وجود شکاف غیرمتعارف میان تصمیم‌گیران کشور و عموم مردم و آشکار شدن یک مطالبه همگانی درخصوص برطرف شدن این فاصله بود که هزینه‌های فراوانی را در ایام گذشته و به جهت خدشه به اعتماد عمومی به کشور تحمیل کرده است.
یادآوری این نکته ضروری است که یکی از مؤلفه‌های مهمی که در ابتدای انقلاب و سال‌های دفاع مقدس تحمل شرایط سخت را برای مردم امکانپذیر کرده بود، تشابه و نزدیکی سبک زندگی و رفتار مدیران ارشد کشور به مردم و احساس عمومی نسبت به درک مسائل و مشکلات توسط مسئولان بود که به افزایش سطح اعتماد عمومی و رشد آرامش روانی جامعه برای گذر از بحران‌های اقتصادی با کمترین آسیب اجتماعی منجر می‌شد، اما این مهم در دهه‌های بعد و بویژه در سال‌های اخیر با فاصله گرفتن تدریجی اکثر مدیران کشور از مردم، چه در برخورداری از امکانات و رفاه اجتماعی و چه بهره‌مندی از فرصت‌های ویژه، با چالشی جدی مواجه شد و در این میان درگیری‌های جناحی و افشاگری‌ها و بداخلاقی‌های سیاسی برای کسب قدرت نیز مزید بر علت شد تا به انسجام داخلی و همبستگی ملی خدشه جدی وارد شود و دقیقاً به همین دلیل واکنش‌ها به برداشته شدن تنها دو ردیف از موانع در مصلای تهران بیش از اینکه استقبال از یک رفتار مردم‌پسند باشد، بیان بغضی فرو خورده بود که ریشه در رفتارهای گذشته و حال اکثر مدیران کشور با مردم داشت که خود را بی‌نیاز از گفت‌وگوی مستقیم با افراد جامعه می‌دانند.
این شرایط بیانگر آن است که فقدان گفت‌وگویی فراگیر که منجر به تعامل و پیدایش راهکاری مناسب برای نزدیکی مسئولان و مردم شود و به ایجاد یک باور عمومی نسبت به دغدغه‌مند بودن تصمیم‌سازان برای حل مشکلات روزافزون مردم منجر و امید به آینده را در جامعه افزایش دهد کاملاً محسوس و غیرقابل کتمان است و تأسف‌آور است که برخی افراد و گروه‌های تندرو نسبت به برقراری تعامل و گفت‌وگو میان جریان‌های اصیل و دلسوز که بتواند به کاهش افتراقات و فاصله‌ها کمک کند موضعی بدبینانه دارند و ایجاد هر روزنه‌ای برای جبران مافات و بهبود شرایط پیش رو را مسدود می‌کنند.
بی تردید برطرف کردن موانع گفت‌وگوهای شفاف میان جناح‌های سیاسی به جهت کاهش تنش‌های اجتماعی و ارتقای سطح تصمیم‌گیری، کاهش و حذف شکاف میان مسئولان و مردم با رویکرد نزدیک شدن تصمیم‌گیران کشور به افراد جامعه چه به لحاظ ظاهری و چه از نظر سبک زندگی به منظور درک بهتر مطالبات مردم، باورپذیر شدن خدمت خالصانه با برقراری عدالت اجتماعی و ایجاد فرصت‌های برابر، فراهم کردن بستر حضور جدی مردم در فرآیند تصمیم‌سازی‌ها حتی در صورت لزوم با برگزاری همه‌پرسی در امور تأثیرگذار و مورد اختلاف و سپردن امور به دست صاحبان اصلی کشور و انقلاب، همچون دوران دفاع مقدس و شتاب مضاعف در حرکت به سوی شفاف‌سازی و مبارزه با فساد، راهکارهای مناسبی هستند که می‌تواند به برطرف شدن موانع میان مسئولان و مردم و تأمین منافع ملی و افزایش سطح اعتماد عمومی کمک کرده و به تحقق مطالبات مغفول مانده منجر شود، چرا که جامعه پس از حذف نرده‌ها در نماز جمعه تهران در انتظار حذف نرده‌های ذهنی و رفتاری فراوانی است که منجر به گسست میان مدیران در سطوح مختلف حاکمیت، دولت، نهادها و حتی بخش خصوصی با مردم شده است.
